- Pieprz
Pieprz - Przyprawę stanowią owoce pnącza pochodzącego z Wybrzeża Malabarskiego w południowo-zachodnich Indiach. Tak zwane ziarna pieprzu czarnego to niedojrzałe owoce typu pestkowca. 
Pieprz biały (otrzymywany przez moczenie, suszenie i otarcie mięsistej owocni jagód pieprzu czarnego) lub zielony (są to niedojrzałe owoce pieprzu czarnego liofilizowane albo przechowywane w słonej zalewie lub occie) to także owoce tej samej rośliny, ale zbierane w różnych fazach dojrzałości i poddawane nieco innej obróbce. Główni producenci pieprzu to Indie, Malezja (Sarawak) i Indonezja (Sumatra), a także Brazylia. Pieprz czarny to wieloletnie pnącze dorastające nawet do 15 m długości, o ciemnozielonych liściach i białych kwiatach zebranych w długie, zwisające, kłosowate kwiatostany. Owoce są początkowo zielone, później czerwone, a w końcu czarne. Do osiągnięcia pełnej dojrzałości roślina potrzebuje 7-8 lat i owocuje przez kolejne 15-20 lat.
Biały pieprz ma smak mniej palący i bardziej subtelny niż czarny. Zielony pieprz też nie jest tak palący i ma wyszukany, wyrazisty, odświeżający smak. Pierwsze plantacje pieprzu założono przypuszczalnie już 1000 lat p.n.e. w Indiach, na terenach obecnego stanu Bombaj. Stamtąd już jako roślina uprawna pieprz został przeniesiony do innych części Indii, a później wraz z wędrówkami ludności na Wyspy Archipelagu Malajskiego. Pierwsze informacje i próbki tej przyprawy przynieśli do Europy żołnierze Aleksandra Wielkiego. W czasach Cesarstwa Rzymskiego przyprawa była już znana w całym basenie Morza Śródziemnego.
Właściwości
Ostry smak pieprzu czarnego pochodzi od zawartej głównie w wierzchniej warstwie owocu piperyny. Czarny pieprz zawiera: białko, tłuszcz, błonnik, wapń, żelazo, magnez.
Zastosowanie
Pieprz jest przyprawą uniwersalną, dodawać go można niemal do wszystkich pieczeni, marynat i sosów.
Szczypta tej przyprawy ożywia smak tłustych rosołów i czyni je lżej strawnymi. Wiele sałatek i jarzyn dopiero dzięki odrobinie pieprzu zyskuje pełnie smaku. Jest niezbędnym dodatkiem do wszystkich dań typu risotto, do potraw z białego i żółtego sera. Biały pieprz jest łagodniejszy i jest do wielu potraw wprost niezbędny, podnosi bardzo smak jaj, szczególnie faszerowanych, jest doskonały do zup i galaretek rybnych oraz wszystkich dań, które przyprawia się imbirem, do mięs (wieprzowina, wołowina, baranina czy jagnięcina). Idealnie pasuje także do ryb. Każda zupa z odrobiną pieprzu nabierze wspaniałego aromatu i smaku. 
Chętnie przyprawiamy nim również potrawy z jaj, ciepłe i zimne sosy. Dodatek pieprzu sprzyja trawieniu, działa też lekko moczopędnie, jest jednak niewskazany przy wszelkich dietach i dla osób ze skłonnościami do podrażnień przewodu pokarmowego. W okresie Średniowiecza to właśnie pieprz był najważniejszym powodem, dla którego hiszpańscy i portugalscy odkrywcy organizowali wyprawy morskie. W tamtych też czasach pieprz znajdował się często wśród kosztownych i bardzo mile widzianych prezentów dla panujących książąt, papieży, biskupów oraz innych wysoko postawionych osobistości. Ze względu na swoją wartość odgrywał bardzo ważną rolę w handlu całego okresu Średniowiecza. Pieprz wchodzi w skład pieprzu ziołowego i curry. Pieprz mielony dodaje się pod koniec gotowania, natomiast pieprz ziarnisty na początku gotowania potraw.
poleca:
